Marcel Prust lindi në vitin 1871 në Auteil, në periferi të Parisit.
Kur ishte i vogël, verën zakonisht e kalonte në shtëpinë e gjyshërve në Illiers, ku shkroi dhe një ndër kryeveprat e tij “Në kërkim të kohës së humbur”. Liceu ishte vendi ku pati dhe thirrjen letrare, shijoi hyrjen në sallonet parisiene, duke nxjerrë në pah një aftësi për të joshur publikun.
Marcel Prust, përveçse ishte një ndër shkrimtarët më të mëdhenj francez ishte edhe një mendimtar dhe kritik letrar.
Ja disa fraza dhe aforizma më të njohura të tij:
“Realiteti është një ndër armiqtë më të aftë. Sulmon në atë pikë të zemrës ku nuk e pret dhe ku nuk ke përgatitur mbrojtje”.
“Kopshti i mrekulluar i shpirtit tonë është pikërisht ai që na jep dhe lumturinë”.
“Dhembja është një lloj nevoje e organizmit për t’u ftilluar për një stad të ri”.
“Të besosh se miqësia ekziston është si të besosh se mobiliet kanë shpirt”.
“Udhëtimi i vërtetë nuk do të ishte të shkoje drejt vendeve të reja, por të kishe sy të tjerë për ta parë universin me sytë e të tjerëve, të 100 të tjerëve, për të parë 100 universe që secili prej tyre shikon, që secili prej tyre është”.
“Le t’ua lëmë gratë e bukura burrave pa imagjinatë”.
“Jemi të detyruar që për ta bërë realitetin disi të durueshëm, duhet të bëjmë ndonjë marrëzi të vogël”.
“Njeriut i pëlqen të idealizojë, por kur ëndrrat bëhen realitet, shfaqet indiferenca”.
“Kur bën atë që mundesh, bën atë që duhet”.
