Mësuesja
Më kujtohet dita e pare e shkollës, kur isha në klasë të parë.
Rija i vetëm në një cep duke qarë.
Një grua përplot me buzëqeshje mua mu afrua,
Çfarë ke djalëi vogël, përse po qan a nuk më thua?
Unë hezitoja, në klasë asnjë nuk njihja.
Askush nuk mu afrua, fytyrë të njohur nuk shihja.
Përvec kësaj gruaje të bukur, me trup të hollë.
Ecila më tha se ke një shtëpi të dyte e cila quhet shkollë.
Isha i skuqur teksa e shikoja.
Për mua ishte hera e parë, nuk dija se cfarë të mendoja.
Ajo më tha erdhi koha që te rrirtesh, dicka do të dhurojë
Më dha një abetare, shkrim e lexim që të mësoj.
Hera e parë që preka, një ndjenje brenda meje u formua.
Dicka që se kisha vënë re më parë, filloi e u forcua.
Ishte dëshira për të lexuar, për të mësur e për të ditur.
Dëshirë mendjen time për ta ndritur.
Shkruan: Aldin Isaki
