Sylvia Plath – “Lulëkuqet në tetor”

Sylvia Plath – “Lulëkuqet në tetor”

As retë e diellta këtë mëngjes nuk bëjnë dot kësi fustankash.
As gruaja në ambulancë
me zemrën e kuqe që i gufon kaq mahnitshëm nën petka –

hir, hir dashurie
krejt i palypur
nga një qiell

i-zbehtë-i-përflakur
që i ndez monoksidët e vet të karbonit, nga sy
mbetur kapsallitur nën bëmbè.

O Zot, cila jam
që këto gojë të vona të shpallen
në një pyll ngricash, në një ag lulegrurësh.

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *