Depresioni i lartë funksional nuk është një diagnozë e vërtetë mjekësore, por mund të gjendet në shumë libra mjekësor, si dhe në manualet e çrregullimeve mendore.
Sipas ekspertëve, kjo është një situatë në të cilën njerëzit kanë një mungesë lumturie dhe kënaqësie, por situata nuk i plotëson kushtet për diagnostikimin e depresionit klinik sepse është me një shkallë më të butë.
Ajo gjithashtu mund të gjendet si dysthymia, dhe simptomat më të zakonshme janë nivele të ulëta të energjisë, humbje të interesit ose kënaqësi, dhe nivele të ulëta të humorit. Shpesh njerëzit që e kanë atë mund të sillen normalisht, por ndjehen të permbushur në vetvete.
Megjithëse duket se janë njerëz produktivë për botën e jashtme, ata që e kanë atë shpesh vuajnë nga ana e brendshme dhe janë të përgatitur të përballojnë të gjitha simptomat pa kërkuar ndihmë.
Ekziston një dallim i madh në mes të depresionit të lartë funksionale dhe depresionit të zakonshëm, personat që kanë tipin e parë ndjejnë një seri dëshirash dhe nevojave që duken të paarritshëm, dhe për këtë arsye ndihen pesimist dhe të pafuqishëm, ndërkohë që depresioni është manifestuar me një gjendje konstante pa humor.
Megjithëse nuk ekziston një test klinik që mund të konfirmojë se dikush e ka apo jo, mjekët e kujdesit shëndetësor parësor dhe profesionistët e shëndetit mendor përdorin një sërë mjetesh shqyrtimi që mund të vlerësojnë simptomat dhe funksionimin e pacientëve.
Nëse nuk trajtohet, është e mundur të kontribuosh në humbjen e vetëbesimit, besimit te njerëzit e tjerë dhe të rritësh ndjenjën e ankthit.
Në fakt, ata që përballen me këtë situatë shumë lehtë shkojnë nën radarin sepse e fshehin shkathtësinë me mjeshtëri. Pa mbështetje gjithçka çfarë kanë është vetmia./bonzo.info/
